TER APEL – Het familiebedrijf Grol heeft in Ter Apel lange tijd een belangrijke rol gespeeld in de plaatselijke werkgelegenheid.
door Rienhart Wolf
De uit Oude Pekela afkomstige kleermaker Egbert Cornelis Grol Pekela woonde op de hoek van de (toen) Oude Weg en de Sellingerstraat. Zijn zoon Cornelis Egbert Grol werd daar in 1834 geboren. Die bouwde de kleermakerij fors uit en betrok na het graven van het Stads-Ter-Apeler-Kanaal een strategisch gelegen pand aan het andere uiteinde van de Oude Weg, nabij de Roswinkelerbrug aan de Hoofdstraat.
Daarin dreef hij – later met zijn zoon Willem Cornelis (geboren in 1865) – naast de kleermakerij ook een kledingwinkel. Het belangrijkste dat daar gemaakt en vervolgens verkocht werd was werkmanskleding voor veenarbeiders.
In de hoogtijdagen van de verveningsarbeid rond Ter Apel verdienden daarmee vele honderden van hen in de directe omgeving van Ter Apel hun brood. Aldus was er ook veel vraag naar werkmanskleding en Grol verdiende daar goed aan. Aanzienlijke uitbreidingen vonden plaats in 1928 en 1933 maar toen stond er dan ook een heus fabrieksgebouw langs de Oude Weg waarin op grote schaal geproduceerd kon worden.
Een grote kentering ontstond eind jaren 60 met toenemende concurrentie uit lage lonen landen, de afschaffing van het stukloon en tegelijkertijd de invoering van het minimum jeugdloon in Nederland.
Grol was één van de vele confectiefabrieken die daardoor in moeilijkheden kwam. In een poging het tij te keren werd confectiekleding rechtstreeks vanuit de fabriek aan de consument verkocht. Bij de eerste verkoop in 1970 zag het daarbij zwart van de mensen en was de Oude Weg verstopt door de auto’s van het publiek dat van heinde en verre was toegestroomd. Meerdere van dergelijke succesvolle rechtstreekse fabrieksverkopen, ook op andere locaties in Nederland hielpen nog om de productie aan de man te brengen.
Toch was de ondergang niet meer tegen te houden en ondanks een breed gedragen lokale hulpactie waarbij meerdere Ter Apelers naar Den Haag togen om de overheid om steun te vragen, moest de fabriek begin 1974 de poorten sluiten. Nadien was het fabrieksgebouw nog jaren in gebruik als kerkgebouw, nu is het in gebruik als een fraai appartementencomplex.